Waarom ik tijdens mijn coaching lange wandelingen verkies boven een spreekkamer
Wandelen doet wat met je!
Wandelen tijdens coaching
Waarom is een lange wandeling veel effectiever dan een gesprek van 45 minuten in een spreekkamer?
Wandelen maakt ons creatiever. In onze maatschappij overbelasten we ons cognitieve brein continu. Momenten van rust zijn er nauwelijks waarbij ons werk, onze smartphone, gepieker, ons sociale leven, Netflix etc. veel van onze aandacht opeisen.
Als we wandelen, laten we die die druk letterlijk van ons af vallen en krijgt ons brein rust, borrelen er weer ideeën en gaat de creativiteit weer stromen.
Misschien herken je het wel: Je loopt de hele dag al met een lastig vraagstuk rond waarbij je maar niet tot de oplossing komt. Na een ontspannen wandeling lijkt het antwoord in een keer spontaan op te ploppen. Dit heeft te maken met het 'default mode netwerk' van het brein.
Dit default mode netwerkt wordt geactiveerd wanneer het brein ontspant.
Ondanks dat je niet meer actief met het vraagstuk bezig bent, werkt je brein op de achtergrond door aan een oplossing.
Daarnaast kom je tijdens een wandeling veel makkelijker in diepere gesprekslagen. Dit heeft te maken met bepaalde verbindingen tussen de frontale en de temporale hersenkwab die de fasciculus uncinatus genoemd wordt. Dit deel van je brein maakt onder andere empathie aan, wat ervoor zorgt dat je nog invoelende wordt en je sneller een band met de ander ontwikkelt.
'Je praat makkelijker over moeilijke onderwerpen'
Tijdens een wandeling in de natuur hangt er geen klok aan de muur die vaak belemmerd dat je de diepte in gaat. Tijdens een wandeling trek je er samen op uit en heb je echt tijd voor elkaar.
Wandelen is ideaal voor het voeren van 'moeilijkere' gesprekken doordat wandelen de prefrontale cortex in de hersenen activeert. In je brein ontstaat hier zelfreflectie en redenerend vermogen. Tel daar het feit bij op dat wandelen stressverlagend is, en je hebt een mooie basis voor een diepgaand gesprek.
'Wandelen maakt alert'
Wandelen maakt ons alerter. Iedereen kent dat moment wel: De middagdip! We rennen ronde een uur of 16:00 massaal naar het koffieautomaat om de dufheid tegen te gaan en de laatste uurtjes door te komen. Ondertussen zakken je oogleden na een half uurtje weer verder in en zou je het liefst niks meer doen. Dit zijn tekenen dat je hersenstam op een laag niveau functioneert. Als je jezelf er dan toe zet om een wandeling te maken zal je merken dat de dufheid binnen een mum van tijd verdwenen is!
